Sanîyeyên Saatçi Celal û Heyata Bêsîgorta

25ê Hezîranê 2025: Îro bi royekê saleka din qut dikim ji heyata xwe, saleka din mezin dibim.

Bi vê qutkirinê û bi vê mezinbûnê ra nola ku nû ferq dikim saeta di destê xwe da; saeta min ji sehafekî kirîbû.

Çend deqeyan carê li saetê dinêrim, lê dinêrim û kûr-kûr difikirim: Ji xwe re dibêjim wexta ez î zar bûm zeman zûbizû derbaz nedibû, lê va çito ro bûn hefte, hefte bûn meh, meh bûn mewsim û mewsim bûn sal û qulibîn û va çito heyat û hikayet derbaz bûn û çûn; çûn û çend xatira tenê jê man, ⁠eynî nola wê strana Teoman⁠.

Dîsa vedigerim li saeta di destê xwe da dinêrim, saeta di saetê da, deqîqeya di saetê da û sanîyeya di saetê da.

Hema qirareka xwe didim û di germê da, vê germa Diyarbekir disincirîne, radibim ji Ofîsê berê xwe didim Sûrê.

Çerx dibim, doş dibim, dimeşim, darim dikevim dikana Saatçi Celal. Merhebayeka efendî li Saatçi Celal didim, saeta xwe sivik û çapik ji destê xwe derdixim û bi dengekî hinekî fedî dike bêmehne, dibêjim: ''Iiii, saeta min, vê saetê, ez dixwazim saet û deqîqe têda tune be, tenê sanîye bira hebe..''Osteyê di ser îş û karê xwe ra saet bi saet sal li dû xwe hiştine çavekî li saetê dixîne û hema ‘’temam’’ dibêje berê, dûra heqê çêkirinê dibêje.

Ez jî qebûl dikim, seba tenê bi sanîye be saeta min ew çi bêje qebûl dikim zati: Dibêjim ‘’temam’’ û Saetçi Celal dest bi çêkirina saeta min ya tenê bi sanîye dike.

Çoçikên hesinî yên saet û deqîqeyan, bi Tirkî akrep û yelkovan, ji saetê derdixe, dixe kîsekî biçûk, sanîyeya saetê kontrol dike û dibêje ‘’Temam e, eger, eger tu poşman bibî, dûra, tuyê van dîsa bi saeta xwe xînî..’’

Saeta xwe ya bi tenê sanîye dikim destê xwe, kîsikê radikim, heqê Saatçi Celal didimê, teşekur dikim û derdikevim ji wê dikan-mekana çûk, mîstîk û mekanîk.

Li saeta di destê xwe da dinêrim, ne poşman im, sanîyeyên siwar û her di hereketê de kêfekê didin min, ne poşman im, dikenim, ne poşman im.

Saleka nû ye di heyata min da, îşekî min î sabît tûne, mal û dûzeneka min tune, debara min tune, bê sermîyan û bê sîgorta me.

Bes sax im û saet di destê min da, bê saet û bê deqîqe, sanîye bi sanîye li heyatê me, li pey vê hikayetê me.

Kultûr, sanat û edebîyat; şa û şên im, kêfweş im, min hene ser wan çend malûmat; hem ma ka, ma ka kê çi bi xwe re bir tirbê malmîrat, ne poşman im.

Omer Faruk Baran

PIRR TÊNE XWENDIN

Doğan Kılıç Wenda û Wenda Roja Newe

Resim
Kurdên Tirkîyê piştî bêdengîya demdirêj a li dû şikestinên Şêx Seîd û Seyîd Riza serê salên 1960î bi parçek serbestî ra nola ku hêdî hêdî hatibin ser hemd û hişên xwe bi kovar û kitaban, bi gazeteyan jinûve hatine xanê.  Wan salên li dû derbeya eskerî bi rêberîya Musa Anter, Deng , bi ya Edip Karahan, Dicle-Fırat û bi ya Doğan Kılıç jî Roja Newe derketiye.  Ser Deng û Musa Anter, ser Dicle-Fırat û Edip Karahan barek belge hene îro di destê me da, lê ser Doğan Kılıç û Roja Newe malumat heta van salên dawî têm kêm diman û hema bêje ti kesî tiştek nizanibû.  Roja Newe ya Doğan Kılıç di tarîxa Tirkîyê da gazeteya pêşî ye ku bi Kurdî û Tirkî derketiye. Wan salên 1960î di gazeteyên din da jî nivîsên bi Kurdî derketine, lê îbareya Roja Newe xusûsî ew e, gazeteya bi Kurdî û Tirkî.  Gazeteya tek hejmarek derketî û nola Doğan Kılıç wenda sala 2019an li  Milli Kütüphane  ya Enqerê bi xebatên Mutlu Can hat dîtin û li dîjîtalê hat barkirin.  Roja Newe ya sala 1...
DEWAMÊ BIXWÎNE >>>

Bi Halên Tercûmekirinê Hewalên Şiîrekê

Resim
Di karên edebî da îşê tewr bi talûke tercûmekirina şiîran e herhal.  Çinku dema tercûmeya şiîrekê ji zimanê wê ya orîjînal çêdibe jiber şiîrbûnê tercûman bixwaze nexwaze mehne dişikê û rê li ber şaşîyên mezin vedibe.  Loma ez kitabên duzimanî yên şiîran tu dibêjî qey ne jibo xwendina şiîran, lê jibo dîtîna wan şaşîyan dixwînim. Hele hele kitaba duzimanî bi Tirkî û Kurmancî be, û zimanê wê yê tercûme Kurmancî be ji min ra mesele ji şiîrê derdikeve, dibe fersendeka ferhengî ku ez pê peyvên xwe kontrol bikim.  Bi van fikran li  Hal  a Sabri Erdem dinêrim çend ro ne. Kitaba wî şairê Berferatî, ku ji salên 1990î vir va li Almanya ye, Yaqob Tilermenî yê bi çîrok û romanên xwe tê naskirin çerxe Kurmancî kiriye. Dixwînim, dixwînim û di şiîreka kitabê da disekinim, dûr û dirêj didim ber hevdu Kurmancî û Tirkîya wê. uçamadı laz uşağı  gotiye Sabri Erdem,  nefiriya laz uşaxî  gotiye Yaqob Tilermenî, ez bûma minê jî bigota  laz uşaxî  dibêm, min jî ...
DEWAMÊ BIXWÎNE >>>

Mektûba Guhdar D. û Rêya Xewê

Resim
Çi gava xewa min nayê radibim makîneya firaqan dişixulînim. Dengê avê, di makîneyê da dengê guherîna cîye avê, carna dengê ketina firaqekê aramîyê didin min. Îşev jî wer dibe, xew nakeve çavên min. Radibim derdora xwe top dikim, dibêjim qene nebe piçek din jî dibetilim. Qedeh, tebax, kase.. Di her odeyekê da tiştek, derim û têm, derim û têm, û makîne tijî dibe. Pêlî qumçeya makîneyê dikim û mêze dikim ku îşareta parlatici yê sor dibe, îşareta ji bo biriqandina firaqan.  Oxxx dibêm ‘‘Îşekî din jî heye heta ku makîneyê bidim şixulandin, ezê piçek din jî biwestim û rehettir razim.’’ Derim ji bo biriqandina firaqan deterjanê tînim, dikim hundirê makîneyê, qapaxê digirim û didim şixulandin. Ji dengê ewil da, ew dengê gava makîne dest pê dike û avê digire, ez sakîn dibim. Derim balîfeka nerm û betanîyeka tenik tinîm, hema li nêzî makîneyê li ser qoltixê xwe dirêj dikim. Dengê avê te, di nav makîneyê de dizivire, û hêdî hêdî çavên min têne girtin; dengê avê tê, makîne avê davêje ser firaq...
DEWAMÊ BIXWÎNE >>>