Mektûba Guhdar D. û Barana Birînan Şil Dike

Di erebeya xwe de li ser Pira Dîcleyê me. Baraneka pir dibare û ez nîvro ji kar derketime jibo hinek tiştên serêşîyê diçim qereqolê. Ji gujeguja baranê nexweşê min yê 19 salî Hesen tê ber çavê min.

Tê bîra min, berîya du hefteyan bo kontrola kemoterapîyê hatibû odeya min. Bi birîna xwe û bi çavên xwe yên kesk û gir hatibû. Jiber baranê şil bibû.

Min gotibû ‘’Ka were hindur rûne, tu şil bûyî, sar e îro.’’ Di devê derî de bi çavên xwe yên xweşik kenîyabû û gotibû ‘’Na, ez baş im xocam, ezê tiştekî bipirisim û biçim, otobusa min a Tetwanê radibe.’’

Bi israr min gotibû ‘’Temam were rûne, rûne, dûre bipirse’’ Hatibû û li ser pirsên wî, li ser pirsên min, pişta xwe vekiribû. Jiber birîna pişta wî bêhna mirîyan jê dihat.

Pişta wî ne jiber baranê, jiber enfeksîyona birîna wî şil bibû. Min gotibû ‘’Tu bi vî şeklî nikarî herî Tetwanê.’’ Wî jî gotibû ‘’Na ezê biçim, dergîstîya min li benda min e, ne mimkûn e bimînim.''

Îro xeber dan min, gotin Hesen entûbe ye, nikare nefesê bistî..

Hew dimîne ku li pêş xwe biqelibim, pêl frênê dikim, sert. Kamyoneteka biçûk e li pêş min, ser tevî numareyeka telefonê ‘’Mezar Kazılır’’ hatiye nivîsîn, goran dikole yanî; kamyonet dizivire alîyê Goristana Fîskaya.

Erebeya xwe disekinînim. Ne jiber baranê, lê jiber hêsirên çavên xwe nikarim bajom êdî. Derdikevim ji erebeyê dûra, ne xema min e qereqol û îşên din yên boş û betal û beredayî; derdikevim ji erebeya xwe, dadikevim ber çêm.

Baran pir dibare, av ji pişta min tê, baran pir dibare, av ji pişta çêm tê. Diqîrim, çem diqîre, diqîrim, çem diqîre, diqîrim çem diqîre, av li pişta Hesen, Hesen jî dimire. ''

Guhdar D.

PIRR TÊNE XWENDIN

Doğan Kılıç Wenda û Wenda Roja Newe

Resim
Kurdên Tirkîyê piştî bêdengîya demdirêj a li dû şikestinên Şêx Seîd û Seyîd Riza serê salên 1960î bi parçek serbestî ra nola ku hêdî hêdî hatibin ser hemd û hişên xwe bi kovar û kitaban, bi gazeteyan jinûve hatine xanê.  Wan salên li dû derbeya eskerî bi rêberîya Musa Anter, Deng , bi ya Edip Karahan, Dicle-Fırat û bi ya Doğan Kılıç jî Roja Newe derketiye.  Ser Deng û Musa Anter, ser Dicle-Fırat û Edip Karahan barek belge hene îro di destê me da, lê ser Doğan Kılıç û Roja Newe malumat heta van salên dawî têm kêm diman û hema bêje ti kesî tiştek nizanibû.  Roja Newe ya Doğan Kılıç di tarîxa Tirkîyê da gazeteya pêşî ye ku bi Kurdî û Tirkî derketiye. Wan salên 1960î di gazeteyên din da jî nivîsên bi Kurdî derketine, lê îbareya Roja Newe xusûsî ew e, gazeteya bi Kurdî û Tirkî.  Gazeteya tek hejmarek derketî û nola Doğan Kılıç wenda sala 2019an li  Milli Kütüphane  ya Enqerê bi xebatên Mutlu Can hat dîtin û li dîjîtalê hat barkirin.  Roja Newe ya sala 1...
DEWAMÊ BIXWÎNE >>>

Bi Halên Tercûmekirinê Hewalên Şiîrekê

Resim
Di karên edebî da îşê tewr bi talûke tercûmekirina şiîran e herhal.  Çinku dema tercûmeya şiîrekê ji zimanê wê ya orîjînal çêdibe jiber şiîrbûnê tercûman bixwaze nexwaze mehne dişikê û rê li ber şaşîyên mezin vedibe.  Loma ez kitabên duzimanî yên şiîran tu dibêjî qey ne jibo xwendina şiîran, lê jibo dîtîna wan şaşîyan dixwînim. Hele hele kitaba duzimanî bi Tirkî û Kurmancî be, û zimanê wê yê tercûme Kurmancî be ji min ra mesele ji şiîrê derdikeve, dibe fersendeka ferhengî ku ez pê peyvên xwe kontrol bikim.  Bi van fikran li  Hal  a Sabri Erdem dinêrim çend ro ne. Kitaba wî şairê Berferatî, ku ji salên 1990î vir va li Almanya ye, Yaqob Tilermenî yê bi çîrok û romanên xwe tê naskirin çerxe Kurmancî kiriye. Dixwînim, dixwînim û di şiîreka kitabê da disekinim, dûr û dirêj didim ber hevdu Kurmancî û Tirkîya wê. uçamadı laz uşağı  gotiye Sabri Erdem,  nefiriya laz uşaxî  gotiye Yaqob Tilermenî, ez bûma minê jî bigota  laz uşaxî  dibêm, min jî ...
DEWAMÊ BIXWÎNE >>>

Mektûba Guhdar D. û Rêya Xewê

Resim
Çi gava xewa min nayê radibim makîneya firaqan dişixulînim. Dengê avê, di makîneyê da dengê guherîna cîye avê, carna dengê ketina firaqekê aramîyê didin min. Îşev jî wer dibe, xew nakeve çavên min. Radibim derdora xwe top dikim, dibêjim qene nebe piçek din jî dibetilim. Qedeh, tebax, kase.. Di her odeyekê da tiştek, derim û têm, derim û têm, û makîne tijî dibe. Pêlî qumçeya makîneyê dikim û mêze dikim ku îşareta parlatici yê sor dibe, îşareta ji bo biriqandina firaqan.  Oxxx dibêm ‘‘Îşekî din jî heye heta ku makîneyê bidim şixulandin, ezê piçek din jî biwestim û rehettir razim.’’ Derim ji bo biriqandina firaqan deterjanê tînim, dikim hundirê makîneyê, qapaxê digirim û didim şixulandin. Ji dengê ewil da, ew dengê gava makîne dest pê dike û avê digire, ez sakîn dibim. Derim balîfeka nerm û betanîyeka tenik tinîm, hema li nêzî makîneyê li ser qoltixê xwe dirêj dikim. Dengê avê te, di nav makîneyê de dizivire, û hêdî hêdî çavên min têne girtin; dengê avê tê, makîne avê davêje ser firaq...
DEWAMÊ BIXWÎNE >>>